
Περίεργα πράγματα, αλλά αληθινά. Η εξήγησή τους, απλή: οι πρίγκιπες και οι εμίρηδες της χώρας, που έχουν την πολιτική εξουσία, ελέγχουν και τη μπάλα. Στην Ομοσπονδία ή/και στις ομάδες, πολλοί από αυτούς κατέχουν ηγετικές θέσεις, και δεν τους αρέσει να βλέπουν τους καλύτερους και πιο αναγνωρίσιμους παίκτες τους να φεύγουν για το εξωτερικό. Εκεί βρίσκεται η βάση αυτού του τόσο περίεργου φαινομένου.
Παράλληλα, οι εμίρηδες φοβούνται ότι οι παίκτες τους δεν θα αντέξουν την αυστηρότητα και πειθαρχία των πρωταθλημάτων του εξωτερικού, και τους εμποδίζουν να φύγουν.
Πάντως, τα τελευταία χρόνια η παγκοσμιοποίηση χαλάρωσε κάπως τους περιορισμούς αυτούς.
Κι έτσι, ο Σάμι Αλ-Τζαμπέρ (163 συμμ./44 γκολ με την εθνική) και ο Φαχάντ Αλ-Γκεσεγιάν έγιναν οι πρώτοι δύο παίκτες που έπαιξαν εκτός Σαουδικής Αραβίας. Ο πρώτος, στην αγγλική Γουλβς (2000), και ο δεύτερος στην –πρόσφατη αντίπαλο του Ολυμπιακού στο Τσάμπιονς Λιγκ– ολλανδική Άλκμααρ (1998).
Ακολούθησε ο αμυντικός Χουσεϊν Αμπντελγκανί, που το 2008 μεταγράφηκε στην ελβετική Ξαμάξ, ενώ ο Φουάντ Ανουάρ έπαιξε για λίγο σε μια ομάδα της Κίνας.
Ακόμα και με τα σκυλιά δεμένα, όμως, είναι πια τόσο λίγοι οι Σαουδάραβες παίκτες που ενδιαφέρονται να φύγουν, που δε χρησιμεύει σε τίποτα το χαλάρωμα του «νόμου». Κι αυτό, είτε διότι οι παίκτες έμαθαν να ζουν με αυτό τον «κανόνα», είτε διότι φοβούνται το άγνωστο, είτε διότι είναι ήδη πάμπλουτοι στις ομάδες τους!!!
Και ειδικά για το τελευταίο, τους αδικεί κανείς; Στην πατρίδα τους, κερδίζουν τόσα όσα πουθενά δε θα κέρδιζαν.
Εδώ άλλοι «το κυνηγούν» να πάνε στη Σαουδική Αραβία για τα εύκολα συμβόλαια, τα «πετροδολάρια» και το «χαλαρό» πρωτάθλημα. Όπως κάποιοι πρώην «δικοί» μας: ο Τζιοβάνι του Ολυμπιακού (Αλ-Χιλάλ), ο Ρικάρντο Μπόβιο του Παναθηναϊκού (Αλ-Σαμπάμπ), ο Μοχάμεντ Καλόν της ΑΕΚ (Αλ-Ιττιχάντ)…
Αυτοί γιατί να φύγουν;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου